Av Olav H. Aarrestad

Utan stengslar og fortrykk, utan okonomisk utbytting og eigedomsrett, vil menneska naturleg sokja saman og skapa eit samfunn der alle kan ut falda seg i fridom utan penge makt, brotsverk og frykt. Som ide ser det ut som denne form for anarkisme kan leve evig med vekslande styrke gjen nom tidene, som praktisk poli tikk har han gatt pa nederlag et ter nederlag og ikkje hatt stort lengre liv enn ein dognfluge. Nokre sjolverkl?rte anarki star har synt evne til proble matisering, dei er klare over at anarkistiske haldningar ikkje naturnaudsynt hoyrer til pa venstresida i det politiske spektret, at han kan fa sterkt individualistiske og jamvel misantropiske drag der sjolv mordet lurer bak neste hjorne. Ein av denne typen anarki star er Geir Arne Olsen (1957 1990), som er litt meir kjend under namnet Leonard Borg zinner. I ”Det ondes evange lium” skriv han: «Verden er ond for mennes ket i samme grad som det so ker godheten i den. En slik so ken er ikke bare domt til a mis lykkes, den utloser endog det Onde som en rekyl. (...) Den generelle sannheten er den stoiske: forsoningen med ver den gar gjennom frav?ret av all soken. V?r i ro og gjor in genting i det Godes navn. Den gode handling forsterker den onde tilstand.» Pa det stringent logiske plan bor ein marxist avvisa denne typen tungetale. For han eksis terer ikkje den religiost-meta fysiske problemstillinga vondt/ godt og tankespinn som ”Det Gode” og ”Det Onde”. Godt er det som til ei kvar tid tener pro letariatet, ondt er det som gar mot proletariatet sanne inter esser. Punktum. Men pa det eksistensielle planet er det grunn til a ha re spekt for slike utsegner, dei fortel om ein livssituasjon... I Glasnost 5 (Gateavisa) fra des. 1987, eit temanummer om ”Et liv utenfor systemet” skriv Borgzinner om sitt liv ”uten noe system”, ofte med sjolvironi. Han var son av ”tolerante arbeiderforeldre”, truleg i Oslo, slutta vidare utdanning etter ungdomsskulen, som 15 aring bestemte han seg for a leva ”anarkistisk”, reint kon kret gav det seg utslag i at ”han fyrte blas, sniffet lim og nas ket i bokhandlerne”. Foreldra lest ikkje sja det, dei var nogde over at ein i familien ville ”bli noe”, dvs. gjera ”noe intellek tuelt”. Kan ein ana ei lita skuld ing, eller i minste ein hjartesukk over at far og mor ikkje slo hardt ned pa eksessane? Han slapp fra sivilarbeid steneste (i ein Frahaldssam skipnad) ved a drikka seg til dimittering. Som paverkeleg barn av si tid interesserer han seg for futile retningar som antisipasjonslitteratur (Science Fiction) og punk og gjev ut novellesamlinga Universets varmedod og andre selvmord (1981). Seinare vender han seg meir direkte mot filosofi; Anarki og adel : Elementer til en kultur revolusjon (posthumt 1998.