Av Olav H. Aarrestad

Prisen tek den tyske sosialde- mokraten og ”blodhunden” Gustav Noske (1868-1946) som i eigenskap av forsvars- minister i den demokratiske(!) Weimarrepublikken knuste all arbeidaroppstand med brutal milit?rmakt. Ikkje rart at fleire sosialdemokratar, blant dei Johannes Kahrs (fodd i 1963, fra Hamburg og stor forsvars- ven), rosar han for hans aktive kamp mot kommunismen, og at norsk Wikipedia legg til at ”i nyere tid har det sosialde- mokratiske partiet i okende grad begynt a holde ham frem som et forbilde.” Vi kunne nemna mange fleire av same sorten, likevel ikkje med sa mange liv pa samvetet, ogsa fra den norske andedammen (Jens Chr. Hauge med fleire), men vil denne gongen dra fram ein som gar Noske ein hog gong, nemleg Carlos Andres Perez (f. 1922) fra Venezuela. Mykje i mannen si soge liknar pa li- vet til andre partipampar av so- sialdemokratisk farge (kva no denne fargen matte vera). Hopehavet var mellom- klasse; faren eigde kaffeplan- tasje og dreiv med kaffihandel, men gjekk konkurs. Guten tek artium og vil studera jus, men fullforer ikkje, studentpolitik- ken opptek han meir, dessutan vert han snogt partibyrakrat i partiet som utviklar seg til a verta Accion Democratica (fra 1941), med i den sosialistiske internasjonalen og av nordiske sosialdemokratar peika pa som Sor-Amerikas veg til skikke- leg (sosialdemokratisk) demo- krati. Som personleg sekret?r for sjefen for regjeringa, og regjeringssekret?r (fra 1945), i 1947 skaffar han seg plass i parlementet. Urolege tider fyl- gjer i Venezuela, Perez og for- ste kone oppheld seg stort sett i utlandet til 1958, da han igjen er pa plass som deputert. Vegen til utanriksminister- posten er ikkje lang sidan grunnleggjaren av partiet AD, Romulo Betancourt, som var kjend for a sla minst like hardt mot venstre som mot det ytste hogre, heile tida har haldi han under vengen. Kronprinsen er sjolvsagd presidentkandidat ved valet i 1973 som AD vinn med nordamerikanske reklame- metodar (fleire lokale Try’ar gjorde god innsats).